Kibice Zawiszy dla gen. Aleksandra Karnickiego

W najbliższych dniach kibice Zawiszy Bydgoszcz rozpoczną prace związane z renowacją grobu gen. Aleksandra Karnickiego - bohatera Bitwy Warszawskiej 1920r. Wcześniej została przeprowadzona zbiórka środków niezbędnych do renowacji.
Kim był gen. Aleksander Karnicki?

Od 1890 oficer rosyjskiej kawalerii, wychowanek Szkoły Kawalerii w Twerze. Uczestnik wojen i ekspedycji pacyfikacyjnych. Podczas I wojny światowej był dowódcą 2. Zaamurskiego Pułku Konnego, następnie brygady i dywizji jazdy na froncie niemieckim. 26 marca 1916 awansował na generała majora ze starszeństwem z 28 kwietnia 1915. Od 10 lutego do 12 czerwca 1918 był zastępcą dowódcy I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego.

27 stycznia 1919 przyjęty został do Wojska Polskiego, "z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika, jako warunkowego, do czasu ułożenia przez komisję weryfikacyjną ogólnej listy starszeństwa oficerów WP i mianowany inspektorem kawalerii Wojska Polskiego". Potem na froncie bolszewickim był dowódcą Frontu Wołyńskiego (marzec - czerwiec 1919), a w okresie lipiec 1919 - kwiecień 1920 był szefem Misji Wojskowej przy Armii gen. Denikina w Taganrogu na Krymie z zadaniem nawiązania współpracy i uzgodnienia działań przeciw bolszewikom. Misja zakończyła się fiaskiem, ponieważ przywódcy Rosji nie zamierzali tolerować wolnej Polski. W kwietniu 1920 powrócił do kraju, a w maju objął dowództwo Dywizji Jazdy na Ukrainie.

1 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu generała podporucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. 4 czerwca 1920 Minister Spraw Wojskowych, gen. por. Józef Leśniewski zezwolił mu korzystać z tytułu generała porucznika.

W lipcu i sierpniu 1920 dowodził VIII Brygady Jazdy i Grupą Jazdy przy 5 Armii. Odznaczył się w bojach z 1 Armią Konną Budionnego. Na skutek intryg gen. Eugeniusza de Henning-Michaelisa, od kwietnia 1921 w stanie spoczynku. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu rzeczywistego generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w korpusie generałów.

Na emeryturze osiadł w Bydgoszczy przy ulicy Cieszkowskiego 11 (od czerwca 1921). W 1939 został wysiedlony przez Niemców do Kutna. Ciężko chorował. W 1964 prochy przewieziono do Bydgoszczy, gdzie spoczęły na cmentarzu przy ul. Kcyńskiej.

Starszy syn generała - podporucznik pilot-obserwator Jerzy Karnicki z 1 Pułku Lotniczego zginął 23 października 1930 w katastrofie lotniczej na warszawskiej Woli, kiedy to pilotowany przez niego samolot Breguet XIX spadł na halę fabryki "Parowóz". Drugi syn - komandor porucznik Borys Karnicki w czasie II wojny światowej był między innymi dowódcą okrętu podwodnego ORP "Sokół".

Czytaj więcej o akcji Zawiszy: RENOWACJA GROBU GEN. KARNICKIEGO

źródło: www.zawiszafans.com

               www.pl.wikipedia.org